Ο Άρης που άλλαξε τη ζωή μου!

Μέχρι και πριν τρεισήμισι χρόνια δεν είχα τίποτα! 

Ούτε άντρα, ούτε γάτες, ούτε σκύλο.

Είχα μόλις μετακομίσει και έμενε σε ένα σπίτι αρκετά μεγάλο μόνη μου.

Ήμουν στην κρεβατοκάμαρα και τίποτα δεν ακουγόταν από μέσα στο υπόλοιπο σπίτι.

 

Ήθελα πάντα και σκύλο και γάτα αλλά ήμουν σιχασιάρα και αμελής και δεν το έπαιρνα απόφαση….

 

Μία μέρα όμως γυρνώντας στο σπίτι μου, βγαίνοντας από το ταξί, ήταν στο πεζοδρόμιο ένα σχεδόν νεογέννητο γατάκι που έκλαιγε ασταμάτητα. Το πήρα σπίτι μου. Το πήρα χωρίς να το σκεφτώ. 

Με ρωτούσαν όλοι στην πορεία πως το πήρα απόφαση και το έκανα. Δεν ήταν καμία απόφαση. Δεν το είδα και σκέφτηκα. Να το πάρω, να μην το πάρω. Ήταν αυτονόητο ότι θα το πάρω γιατί είναι μία ψυχή που χρειαζόταν ένα σπίτι, μία μαμά, φροντίδα και αγάπη.

 

Και είναι ένας γάτος πορτοκαλί και τον λένε Άρη!

 

Και ξαφνικά ένιωσα τόσο μεγάλη, ανυπέρβλητη αγάπη για αυτό το πλάσμα. Σκεφτόμουν ότι εγώ και μόνο εγώ και το σπίτι μου ήταν ο μοναδικός του και ολόκληρος κόσμος του!!!

 

Και δεν το πίστευα πως τόσα χρόνια ζούσα χωρίς γάτες και πόσα έχανα!

 

Μετά από λίγους μήνες γνώρισα τον άντρα μου. 

Έχει έναν σκύλο τον Jameson που τον βρήκε σε ένα χωράφι στο χωριό του. Δεν του άφησε επιλογή. Άφησε την μαμά του και τα ετοιμοθάνατα αδέρφια του και τον ακολούθησε. Ε! Και τον πήρε!

 

Και όταν μείναμε όλοι μαζί γίναμε μία ωραία οικογένεια! 

Και ο Άρης παίζει με τον Jameson τόσο ωραία γιατί ο Jameson, ότι είναι οικογένεια του, το προστατεύει και το αγαπάει!

 

Στην πορεία η οικογένεια μεγάλωσε γιατί έναν Αύγουστο βρήκα ένα μικρό γατάκι τρομαγμένο έξω από το μαγαζί μου. Το πήρα με την σκέψη να το φροντίσω και να το δώσω σε όποιον θα το αγαπούσε. Τον αγάπησα και αυτόν και τον λένε Dylan από τον Dylan του Beverly Hills!!   

 

Αχ! Και ένα φθινόπωρο ήμουν σε ένα τσιπουράδικο και ξαφνικά ήρθε και κούρνιασε στα πόδια μου ένα τόσο δα μικρό γατάκι. Δεν ζήτησε φαγητό. Δεν νιαούρισε. Απλά κούρνιασε. Και έκατσε εκεί ακίνητο τρεις ώρες. Σα να έλεγε πάρε με… Και την λένε Μάγια!

 

Πλέον κάτι ράγισε μέσα μου...

Πάντα αγαπούσα τα ζώα. Πάντα θα έδινα φαγητό στα αδέσποτα και νερό. Πάντα τα νοιαζόμουν. Αλλά από την στιγμή που εγώ και ο Άρης (ο πρώτος μου γάτος) συναντηθήκαμε κάτι άλλαξε μέσα μου, πιο βαθιά και πλέον η ψυχή μου δεν αντέχει να ξέρω ότι υπάρχουν αδέσποτα ζώα. 

Σκέφτομαι την προσπάθεια τους, την καθημερινή, να βρούνε τροφή και νερό. Σκέφτομαι ότι δεν είναι αυτονόητο ότι θα φάνε και θα πιούνε. Και την αγωνία και τον φόβο και τους κινδύνους που διατρέχουν στην πόλη! 

Και η καρδιά μου πλέον δεν αντέχει…

 

Τώρα το σπίτι μου έχει άλλη ζωή! 

Τώρα μπορεί να κάθομαι στο κρεβάτι μου και να υπάρχει στα πόδια μου μία γάτα, δίπλα μου ξαπλωμένος στο χαλί ένας σκύλος και από μέσα να ακούγονται θόρυβοι από τον άντρα μου! 

Και η ζωή μου άλλαξε προς το καλύτερο με όλους μας μέσα στο σπίτι!